Zoals het aan het eind van het jaar hoort moet er worden teruggeblikt en moeten er lijstjes worden gemaakt. Zo was het een spectaculair IndyCar-seizoen met een vierde Indy 500-overwinning voor Hélio Castroneves, een toch wel onverwachte kampioen in Álex Palou en natuurlijk de eerste zege voor Rinus VeeKay. Bij alle race reviews heb ik braaf een aantal coureurs genomineerd voor de awards en heb ik de races een cijfer gegeven, maar wat is de einduitslag hiervan?
Met maar liefst 28 inschrijvingen was dit de drukste niet-Indy-500 IndyCar-race sinds jaren, en om in zo’n veld jezelf als vierde te kwalificeren bij je debuut is een prestatie van formaat. Debutant in kwestie was Formule 2-coureur Christian Lundgaard, die de plaats in mocht nemen van Santino Ferrucci. Vooraan was het Pato O’Ward die de pole had gepakt, en met Palou op de zesde plek zou dat het begin kunnen zijn van een inhaalrace voor het kampioenschap. Rinus VeeKay ving de wedstrijd aan vanaf een negende plek, eentje achter zijn teamgenoot Daly. Het zou meteen zijn hoogste positie in de race zijn, want echt lekker ging het niet.
Voor de race in Nashville (het eerste nieuwe stratencircuit op de IndyCar-kalender sinds Baltimore in 2011) was er nogal wat te doen om de krappe bochtencombinatie tussen bocht 4 en bocht 8, welke voor Formule 1-kijkers nogal doet denken aan de bochten bij het kasteel van Baku: smal, hobbelig een totaal geen mogelijkheid tot uitwijken indien er een auto in de muur terecht komt. Maar tijdens de trainingen bleek dat het eigenlijk overal een uitdaging was. Veel auto’s langs de baan of in de muur, dus de verwachting was dat het zondag chaos zou worden…
Er zijn in Noord-Amerika niet veel legendarische road courses (voor de grootte van het continetn), maar als je er twee achter elkaar voorgeschoteld krijgt is het dan wel meteen genieten. Van Elkhart Lake, Wisconsin naar Lexington, Ohio, voor de Honda 200 op de Mid-Ohio Sports Car Course. Een kort baantje met een hoop hoogteverschillen en vloeiende bochten. Traditioneel geen circuit met een hoop cautions, maar daar zou deze keer verandering in komen.
Deze week reden de IndyCar Series een double header op de bloedsnelle oval van Texas, dus daarom deze week ook een dubbele race review!
Na een lange winter was het eindelijk weer tijd voor IndyCars! Met de beste “rookie”-klas in jaren belooft het weer een spannend seizoen te worden. En ik gebruik “rookie” hier met opzet tussen aanhalingstekens, omdat je met een zevenvoudig NASCAR-kampioen, een drievoudig SuperCars-kampioen en een Formule 1-veteraan niet kan spreken van echte rookies.
