Voor de race op Silverstone was er eerst de sprintrace sprintkwalificatie. Na een zinderende kwalificatie, waarbij er tussen Hamilton en Verstappen slechts 75 duizendsten zat, mochten de coureurs oplijnen voor 17 rondes ongeremde race-actie! Tot zover het reclameplaatje.
Er zijn in Noord-Amerika niet veel legendarische road courses (voor de grootte van het continetn), maar als je er twee achter elkaar voorgeschoteld krijgt is het dan wel meteen genieten. Van Elkhart Lake, Wisconsin naar Lexington, Ohio, voor de Honda 200 op de Mid-Ohio Sports Car Course. Een kort baantje met een hoop hoogteverschillen en vloeiende bochten. Traditioneel geen circuit met een hoop cautions, maar daar zou deze keer verandering in komen.
Bij de Grand Prix van Oostenrijk was er een hoop te doen om de straffen die er werden uitgedeeld. De straffen voor Giovinazzi, Tsunoda, Stroll, Latifi en Mazepin waren allemaal vrij makkelijk te verklaren, dat waren allemaal zwart-wit beslissingen waarbij duidelijk een regel werd overtreden. Ook de straf voor Räikkönen zal niemand betwisten, gezien die gewoon als een blind paard tegen Vettel aanreed. De straffen van Norris en Pérez waren echter voer voor een uitgebreide discussie.
Na de kwalificatie was Max Verstappen nog wat ontevreden. Ja hij had pole position gehaald, maar het rondje was verre van perfect, en de tactiek was ook niet optimaal. Het deerde hem allemaal niet, want hij kwam als een raket uit de startblokken en zonder echte druk van achter kon hij de lange run de berg op beginnen.
