De Grand Prix van Saoedi-Arabië levert elk jaar weer honderden interacties op op social media over de erbarmelijke staat van de mensenrechten in dat land. Zo deelde ik zelf een stukjes van Human Rights Watch en Motor Sport Magazine over de sportswashing en de gang van zaken buiten de paddock.
Lawrence Sheldon Strulović, beter bekend als Lawrence Stroll, heeft wel wat weg van een maffiabaas. Ziet er altijd piekfijn uit (wat wil je als eigenaar van een mode-imperium) en heeft een ietwat norse blik. Daarbij komen zijn publieke speeches vaak wat geforceerd bij mij over. Maar tijdens de launch van de Aston Martin AMR23 was Lawrence wat opgewekter, wat enthousiaster dan normaal. Hij leek na zijn speech zelfs even de camera in te kijken met zo’n blik van: “pas op, we komen eraan”. Uiteraard hebben ze nu tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso aan boord, maar ook heeft Dan Fallows nu goed zijn stempel op de bolide uit Silverstone kunnen drukken.
De kwalificatie voor de US Grand Prix was een prooi voor Carlos Sainz, nadat Red Bull de ietwat vreemde keuze had gemaakt om Verstappen vroeg naar buiten te sturen voor zijn tweede snelle ronde, waardoor hij achter het verkeer zat en gedwongen werd tot nog een opwarmronde. Dit kostte hem uiteindelijk de derde sector, waardoor Sainz zijn meer dan prima ronde bleef staan, met een luizige negen honderdsten voorsprong op nummer drie Verstappen. De kwalificaties blijven dit jaar retespannend.
De eerste race op Amerikaanse bodem werd door alles en iedereen gehypet als de beste uitvinding sinds het gesneden brood, en dat viel nog te bezien. De hoge temperaturen zouden wellicht voor wat strategische verrassingen kunnen zorgen, maar buiten de ideale lijn was het glad en de Formule E-achtige bochtencombinatie leek ook meer gebouwd om chaos te bevorderen dan om echt racen mogelijk te maken. En de twee harde klappers van Sainz en Ocon leken dat ook te bewijzen.
Na de kwalificatie in Qatar (maar liefst #127 op de ranglijst voor persvrijheid!) was het duidelijk dat deze race een “walk in the park” zou worden voor Sir Lewis. Zijn voornaamste concurrent Verstappen was aan het einde van de laatste sessie volgas door een (dubbele) gele vlag heen gereden, met 5 plaatsten gridstraf als beloning. Of het slecht opletten van Verstappen was, of slecht management van zijn engineer is niet relevant, de stewards zijn in dit soort situaties doorgaans onverbiddelijk. Wel weer jammer dat we drie seizoenen Drive to Survive konden kijken voordat het oordeel binnen was.
Waar Verstappen vorige race van pole mocht vertrekken was het dit keer de beurt aan Lewis Hamilton. Voor de start kwam er er echter nog een verrassing om de hoek: regen. Nu was het buitje niet super hard, en door de hoge temperaturen werd het nooit echt nat, maar de wedstrijdleiding besloot wel dat iedereen op de intermediates moest starten.
Bij de Grand Prix van Oostenrijk was er een hoop te doen om de straffen die er werden uitgedeeld. De straffen voor Giovinazzi, Tsunoda, Stroll, Latifi en Mazepin waren allemaal vrij makkelijk te verklaren, dat waren allemaal zwart-wit beslissingen waarbij duidelijk een regel werd overtreden. Ook de straf voor Räikkönen zal niemand betwisten, gezien die gewoon als een blind paard tegen Vettel aanreed. De straffen van Norris en Pérez waren echter voer voor een uitgebreide discussie.
Vorig jaar bleek het circuit in Portimão naast een achtbaan ook een schaatsbaan te zijn. Het asfalt was vervangen en bood daardoor geen grip. Tel daarbij op dat het koud was en het was gaan miezeren: chaos. Dit jaar was het niet veel beter gesteld met de grip van het asfalt, maar gelukkig was het wel wat warmer en bleef de regen weg, met als gevolg dat de start dit jaar een stuk minder spectaculair was. De top drie bleef dan ook onveranderd, maar Pérez verloor wel een plaatsje aan Carlos Sainz die op de zachte band startte.
