Race | Grand Prix of Portland 🇺🇸 |
Circuit | Portland International Raceway, Portland OR 🇺🇸 (1,964 mi) |
Datum | 04-09-2022 |
Aantal ronden/ Raceafstand | 110 216,04 mi |
Pole position | Scott McLaughlin 🇳🇿 [3] – Team Penske 121,412 mph/0:58.2349 |
Podium | 1. Scott McLaughlin 🇳🇿 [3] – Team Penske 2. Will Power 🇦🇺 [12] – Team Penske 3. Scott Dixon 🇳🇿 [9] – Chip Ganassi Racing |
Snelste ronde | Josef Newgarden 🇺🇸 [2] – Team Penske 118,656 mph/0:59.5874 (ronde 16) |
Weinig te beleven
Waar er vorig seizoen een bak positiewisselingen moest worden opgelegd door de wedstrijdleiding hadden ze dit jaar besloten dat de afsnijders van de eerste chicane zich door een doolhof van piepschuimen blokken moesten banen alvorens het circuit weer te betreden. En dus ging de start dit jaar vlekkeloos en kleurde iedereen binnen de lijntjes, zul je zien. In bocht 6 maakte Grosjean nog wel een klein uitstapje, maar verder was het een hele nette eerste ronde, waarbij polesitter Scott McLaughlin als eerste doorkwam.
De grootste verliezer bij de start was kampioenschapskandidaat Josef Newgarden, die vanaf de tweede startplek terugzakte naar een tiende plaats. Rinus VeeKay startte twaalfde en bleef dat ook, ondanks een mooie inhaalactie op Rahal, die vier bochten verder weer ongedaan gemaakt werd. Andere winnaars waren rookies Christian Lundgaard en David Malukas, die beiden in de top zes te vinden waren.
En toen gebeurde er zo ongeveer niks meer… Goed, Conor Daly vatte een beetje vlam in de pits, maar dat werd snel gedoofd door de rijwind, en Palou zakte op de harde banden volledig door het veld en elimineerde zichzelf zo in de titelstrijd. Andersom werkte Ericsson zich juist weer terug in de strijd door een belabberde 18e startplek langzaam maar zeker te verbeteren, maar verder was het een snooze fest van jewelste.
Blunder van VeeKay
Omdat iedereen op dezelfde strategie zat was het vooral een kwestie van hopen op een incident om de boel op te schudden. Pagenaud en Daly vielen uit met technisch malheur, en Jimmie Johnson spinde weer eens, maar niks van dat alles was genoeg om de wedstrijd te laten ontvlammen. Uiteindelijk kwam er nog wel een Caution in ronde 84: VeeKay vergist zich in de lengte van zijn auto, denkt dus voorbij Johnson te zijn en rijdt hem pardoes de muur in. Jimmie’s race voorbij, en die van VeeKay ook, want hij moet een drive-through penalty inlossen zodra de caution voorbij is. Een kostbare blunder, want hij reed op dat moment keurig in de top 10.
Na de herstart is het Dixon die nog een paar plaatsen goed weet te maken, maar verder is het vooral het Penske-duo Power en McLaughlin die een zeer eenvoudige middag hebben. De Nieuw-Zeelander McLaughlin wint dan ook voor Australiër Power, terwijl het podium gecompleteerd wordt door wederom een Nieuw-Zeelander: Dixon. Het kampioenschap zal beslist moeten worden in Laguna Seca, waar nog vijf mensen kans maken op de titel.
Oordeel
De race zelf was uitermate saai, niet geholpen doordat iedereen op Ericsson na dezelfde strategie had. Het is dat VeeKay er nog een stommiteit tussendoor gooit dat ik op een 5,5 uit kom, maar meer kan ik er echt niet van maken.
De nominatie voor de Dan Gurney-award kan maar naar één persoon: Scott Dixon. De bijna-recordkampioen kwam vanaf een zestiende startplek naar het podium gereden, en is wat mij betreft de enige die Power nog van de titel af kan houden.
De Dennis Vitolo-award-nominatie gaat naar Rinus VeeKay. Na een prima kwalificatie en dito race vergooit hij alles door niet door te hebben dat hij Jimmie Johnson nog niet voorbij is. Johnson’s race voorbij en die van hem ook.
Volgende race is dus Laguna Seca, alweer de 17e en laatste van het seizoen. Met het antwoord op de vraag: wordt het Powers tweede, Dixons zevende, Newgardens derde of McLaughlin of Ericssons eerste?
Eindoordeel | 5,5/10 |
Dan Gurney-award | Scott Dixon 🇳🇿 [9] – Chip Ganassi Racing |
Dennis Vitolo-award | Rinus VeeKay 🇳🇱 [21] – Ed Carpenter Racing |
Wees de eerste om te reageren