Vandaag is het twee jaar geleden dan Rinus VeeKay met een prima race vanaf een zevende startplek naar de overwinning reed op de road course van de Indianapolis Motor Speedway. Een puike prestatie, en de belofte leek ingelost te worden. Echter blijft de carrière van Van Kalmthout (zoals hij officieel heet) op dit moment een beetje steken.
Vandaag is het twee jaar geleden dan Rinus VeeKay met een prima race vanaf een zevende startplek naar de overwinning reed op de road course van de Indianapolis Motor Speedway. Een puike prestatie, en de belofte leek ingelost te worden. Echter blijft de carrière van Van Kalmthout (zoals hij officieel heet) op dit moment een beetje steken.
Het IndyCar seizoen is inmiddels in volle gang: drie races, waarvan twee stratencircuits en één enorm snelle oval. De laatste race, op het stratencircuit van Long Beach, leverde een nieuw record op qua inhaalacties op de baan: 253. Onderstaande tweet bracht dit onder mijn aandacht, en uiteraard kon een vergelijking met de Formule 1 niet uitblijven (en de claim dat IndyCar honderd-miljoen-miljard keer beter is).
De Grand Prix van Saoedi-Arabië levert elk jaar weer honderden interacties op op social media over de erbarmelijke staat van de mensenrechten in dat land. Zo deelde ik zelf een stukjes van Human Rights Watch en Motor Sport Magazine over de sportswashing en de gang van zaken buiten de paddock.
Lawrence Sheldon Strulović, beter bekend als Lawrence Stroll, heeft wel wat weg van een maffiabaas. Ziet er altijd piekfijn uit (wat wil je als eigenaar van een mode-imperium) en heeft een ietwat norse blik. Daarbij komen zijn publieke speeches vaak wat geforceerd bij mij over. Maar tijdens de launch van de Aston Martin AMR23 was Lawrence wat opgewekter, wat enthousiaster dan normaal. Hij leek na zijn speech zelfs even de camera in te kijken met zo’n blik van: “pas op, we komen eraan”. Uiteraard hebben ze nu tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso aan boord, maar ook heeft Dan Fallows nu goed zijn stempel op de bolide uit Silverstone kunnen drukken.
Het IndyCar-seizoen kende een keur aan verschillende racewinnaars, met niet in de laatste plaats de toch wel verrassende Indy 500-overwinning van Marcus Ericsson. Will Power werd kampioen dankzij een zeer constant seizoen, terwijl teamgenoten Josef Newgarden en Scott McLaughlin ondanks meer zeges tekort kwamen. Neerlands hoop Rinus VeeKay kende een wisselvallig seizoen met een prima pole position en podium, maar ook een aantal knullige fouten.
Na de spanning van 2021 was het een schier onmogelijke taak voor het seizoen 2022 om net zo legendarisch te worden. Echter was er genoeg te beleven: er waren nieuwe reglementen die, naar mijn bescheiden mening, prima hun werk hebben gedaan, en meer dan genoeg prima races. De strijd om het kampioenschap was na de zomerstop weinig meer waard, en met een recordaantal van 15 raceoverwinningen in één seizoen is Verstappen nu absoluut recordhouder in die statistiek. Hopelijk wordt dat volgend jaar wat spannender.
Waar vorig jaar beide titelkandidaten op een gelijk puntenaantal in Abu Dhabi arriveerden waren het dit jaar de coureurs die om plek twee in het kampioenschap streden. Dus wie van beiden hoger finishte was tweede in het kampioenschap. Een schamele troost, maar gezien de extreem sterke vorm van Max Verstappen dit seizoen ook het enige wat nog overbleef.
Voorafgaand aan het weekend hing de dreiging van regen in de lucht, maar uiteindelijk had dit alleen invloed op de kwalificatie. Die was daarmee wel een instant klassieker, want geen van de coureurs kon op zijn lauweren rusten door de nat-droog-nat situatie. Vooral Q3 was spannend omdat de baan steeds natter werd en er dus zo snel mogelijk een ronde neergezet moest worden. Kevin Magnussen deed dat als beste, en zodoende verdiende hij zijn en Haas’ eerste (statistische) pole position!
Voor de race was er een hoop gezeik en gedoe in de media en op de socials rondom cost cap straffen, Sky-boycots en een meer dan slaapverwekkende tweede vrije training (d.w.z Pirelli-bandentest). De kwalificatie was uiteindelijk een vrij eenvoudige prooi voor Max Verstappen, met meer dan drie tienden voorsprong op nummer twee, George Russell. De start van de race beloofde spannend te worden, maar eigenlijk viel dat best mee omdat Verstappen in tegenstelling tot beide Mercedessen op de zachte band startte. Daarbij zijn de Mercedessen zelfs met de 25% lagere luchtdichtheid niet opgewassen tegen de efficiëntie van de Red Bull, dus Verstappen had geen enkele moeite de leiding te behouden.
