Na een lange winter was het eindelijk weer tijd voor IndyCars! Met de beste “rookie”-klas in jaren belooft het weer een spannend seizoen te worden. En ik gebruik “rookie” hier met opzet tussen aanhalingstekens, omdat je met een zevenvoudig NASCAR-kampioen, een drievoudig SuperCars-kampioen en een Formule 1-veteraan niet kan spreken van echte rookies.
De Grand Prix van Emilia-Romagna was al veelbelovend voor de start. Het was namelijk gaan regenen, en dat is altijd garantie voor chaos. Tel daarbij op dat de baan maar voor de helft nat was tijdens de rondjes naar de grid, en alle strategen zitten met de handen in het haar. Dit bleek wel uit het feit dat niet de hele grid op de groene intermediates van start ging. Tijdens de opwarmronde besloot Charles Leclerc om te kijken of de grindbak in Acque Minerali wel geharkt was, maar hij kon gelukkig zijn weg vervolgen, en mocht ook weer op zijn startpositie plaatsnemen.
Afgelopen Grand Prix van Bahrein was er (weer eens) gedoe om de zogenaamde ‘track limits’, in dit geval bij het uitkomen van bocht 4. Helaas geen naam bij deze bocht, maar dat is voer voor een andere post. Het hele weekend werden ze gehanteerd, maar niet tijdens de race, totdat ze tijdens de race toch weer gehanteerd werden. Verwarring bij de coureurs, frustratie bij de fans en een hoop extra werk voor wedstrijdleider Michael Masi om het allemaal weer aan elkaar te praten.
Na een van de kortste Formule 1-winters in de recente geschiedenis mochten we eindelijk weer beginnen. Met de wintertests op hetzelfde circuit en de nodige regelwijzigingen op het aerodynamische vlak was het even afwachten of Red Bull inderdaad Mercedes bij de kladden zou hebben, en na de kwalificatie leek het daar wel op. Max Verstappen reed dominant naar pole position, en ook Pérez had zichzelf een goede dienst kunnen bewijzen ware het niet dat zijn eerste ronde op de gele band ongeldig werd verklaard door het overschrijden van de track limits in bocht 4.
