Het IndyCar-seizoen kende een keur aan verschillende racewinnaars, met niet in de laatste plaats de toch wel verrassende Indy 500-overwinning van Marcus Ericsson. Will Power werd kampioen dankzij een zeer constant seizoen, terwijl teamgenoten Josef Newgarden en Scott McLaughlin ondanks meer zeges tekort kwamen. Neerlands hoop Rinus VeeKay kende een wisselvallig seizoen met een prima pole position en podium, maar ook een aantal knullige fouten.
Met Rinus VeeKay op pole position voor de tweede keer in zijn IndyCar-carrière begon de race in Birmingham een stuk rustiger dan vorig jaar, echter was er wel een extra opwarmronde voor nodig, met dank aan het feit dat het veld niet netjes in formatie reed. Het veld kwam goed door de eerste paar rondes heen en VeeKay had geen problemen om de leiding te behouden. De vraag vooraf was vooral wie het zou wagen om drie pitstops te gaan maken. Vorig jaar bleek dat niet de winnende strategie, maar met gunstige baanpositie en wellicht een handige safety car kun je veel plaatsen goedmaken. De eerste die het ging proberen was Marcus Ericsson die al in de 11e ronde naar binnen kwam, niet veel later gevolgd door Newgarden en Herta.
Voor de start van de race waren er nog drie kandidaten voor het kampioenschap: koploper Álex Palou, op een respectabele afstand de Mexicaan Pato O’Ward en tenslotte nog Josef Newgarden, die eigenlijk alleen nog een mathematische kans had. Hij moest én pole pakken, én winnen, én de meeste ronden aan de leiding rijden. Oh ja, Palou moest dan ook nog eens ver in het achterveld finishen. Pole position pakken was Newgarden in ieder geval gelukt, dus hij mocht nog een beetje hopen. O’Ward kende een wat mindere kwalificatie en moest zodoende vlak voor Palou van start, die wat minder risico kon nemen.
Na de vrije trainingen was het toch een beetje teleurstellend om Rinus Veekay op de zevende plaats van start te zien gaan. In tegenstelling tot teamgenoot Conor Daly (in z’n bijzondere nieuwe kleurenschema) kwam Rinus niet tot de Firestone Fast 6, terwijl hij wel zeer sterk was in het eerste deel van de kwalificatie.
Na de enerverende race in Alabama streek het IndyCar-circus neer in het warme Florida. En warm was het! Tijdens de vrije trainingen hadden de coureurs het al zwaar, en niet geholpen door het aeroscreen bleek het tijdens de race nog een stukje heftiger, zoals ook Conor Daly kon getuigen.
Na een lange winter was het eindelijk weer tijd voor IndyCars! Met de beste “rookie”-klas in jaren belooft het weer een spannend seizoen te worden. En ik gebruik “rookie” hier met opzet tussen aanhalingstekens, omdat je met een zevenvoudig NASCAR-kampioen, een drievoudig SuperCars-kampioen en een Formule 1-veteraan niet kan spreken van echte rookies.
