Het IndyCar seizoen is inmiddels in volle gang: drie races, waarvan twee stratencircuits en één enorm snelle oval. De laatste race, op het stratencircuit van Long Beach, leverde een nieuw record op qua inhaalacties op de baan: 253. Onderstaande tweet bracht dit onder mijn aandacht, en uiteraard kon een vergelijking met de Formule 1 niet uitblijven (en de claim dat IndyCar honderd-miljoen-miljard keer beter is).
Na de nogal saaie double header van vorig jaar had de IndyCar organisatie voor dit jaar een plan bedacht om het racen te bevorderen. De baan in Texas heeft namelijk nogal wat last van ingesleten traction compound, een plakkerig goedje om de NASCAR-auto’s beter te laten racen. Dit spul is echter niet bruikbaar met de IndyCar-banden, dus er bestaat eigenlijk maar één racelijn, en dat bleek vorig jaar. Om dit tegen te gaan werd er een speciale sessie in het leven geroepen waarin een aantal coureurs rondjes ging rijden op de hogere lijn.
Zoals het aan het eind van het jaar hoort moet er worden teruggeblikt en moeten er lijstjes worden gemaakt. Zo was het een spectaculair IndyCar-seizoen met een vierde Indy 500-overwinning voor Hélio Castroneves, een toch wel onverwachte kampioen in Álex Palou en natuurlijk de eerste zege voor Rinus VeeKay. Bij alle race reviews heb ik braaf een aantal coureurs genomineerd voor de awards en heb ik de races een cijfer gegeven, maar wat is de einduitslag hiervan?
Deze week reden de IndyCar Series een double header op de bloedsnelle oval van Texas, dus daarom deze week ook een dubbele race review!
