Formule 1 Awards

Wijlen Stirling Moss wordt door vrijwel iedere Formule 1-volger bestempeld als de beste coureur die nooit wereldkampioen werd. Hij is nog steeds houder van het hoogste aantal overwinningen zonder een wereldkampioenschap, en naast begenadigd coureur ook een zeer sportief persoon. Had hij namelijk niet zijn landgenoot en concurrent Mike Hawthorn verdedigd tegenover de wedstrijdleiding na de Grand Prix van Portugal, dan was hij en niet Hawthorn de wereldkampioen van 1958 geweest. Verder won Moss onder meer de Mille Miglia en de 12 uur van Sebring. Na een ernstig ongeluk in 1961 op Goodwood besloot Moss zijn helm aan de wilgen te hangen.

Reden genoeg dus om de award voor de beste (niet winnende) coureur naar hem te vernoemen. De Stirling Moss-award is dus voor de coureur die (naar mijn volledig objectieve mening) het beste gepresteerd heeft gedurende het seizoen, onafhankelijk van zijn wagen. Per race nomineer ik één coureur (niet de winnaar), en de coureur met de meeste nominaties aan het eind van het seizoen wint.

Ricardo Rosset was een begenadigd achterhoede-coureur die in zijn tijd naast Jos Verstappen in de Footwork-Arrows in 1996 maar liefst één halve ronde voor Jos heeft gereden gedurende het hele seizoen. Daarna was hij een van de uitverkorenen voor het geflopte Mastercard-Lola project, waar hij tijdens de eerste kwalificatie schitterde door maar liefst 13 seconden langzamer te zijn dan de pole position. En 1998 vergaarde hij eeuwige roem door niet alleen zichzelf tijdens de kwalificatie in Monaco klem te rijden in de 2^e zwembad-chicane, maar ook door als een torpedo de laatste zet te geven aan de massale startcrash tijdens de Belgische GP. Kortom, een ware Formule 1-held!

Daarom is de Ricardo Rosset-award dan ook voor de coureur die (naar mijn volledig objectieve mening) het slechtste gepresteerd heeft gedurende het seizoen, onafhankelijk van zijn wagen. Per race nomineer ik één coureur, en de coureur met de meeste nominaties aan het eind van het seizoen wint.